Kendisini ve insanı tanımaya çalışan, psikiyatrist olma yolunda olan bir doktorum. 2014 yılında Marmara Üniversitesi Tıp Fakültesi’nden mezun olduktan kısa bir süre sonra İstanbul’dan Londra’ya göçtük ve hayat yolculuğuma şimdilik Londra’da devam ediyorum. İngiltere’de doktorluk denkliğini ve lisansını aldıktan sonra NHS’te bir süre dahiliye hekimi olarak çalıştım. 2019 Şubat ayından beri de Psikiyatri bölümünde hekim olarak çalışıyorum, şu anda NHS’te Psikiyatri uzmanlığı eğitimi almaktayım. Bu konulardaki deneyimlerimi ‘İngiltere’de doktorluk rehberi’ başlıklı yazıda anlattım. Bu rehber, özellikle de İngiltere’de hekim olmak isteyenlere yol gösterir umarım.

Bu blogda kendimce hayat ve insana dair naçizane gözlemlerimi ve çıkarımlarımı anlatmaya çalışıyorum. Bir iddiam yok, ben de herkes gibi ancak kendi kabım kadar anlayıp, dilim döndüğünce kendimi ifade etmeye çalışıyorum. Bu konular üzerine okumayı, düşünmeyi, konuşmayı, yazmayı seviyorum ve bu blogu bu becerileri geliştirmek için motivasyon olarak kullanma niyetindeyim. Bu esnada birilerine de faydası olursa ne ala, ve umarım zararı olmaz.

Peki neden ‘kendisinindoktoru’?
İnsanın kendini tanıması, her tür felsefede, kendini düzeltme yolculuğunda, nefs terbiyesinde ilk aşamadır. İnsan kendini tanıdıkça başka insanları, başka insanları tanıdıkça, insan psikolojinin inceliklerini öğrendikçe de kendini daha iyi tanımaya başlıyor ve böylece kendisinin daha iyi bir versiyonuna doğru ilerlemeye devam etme ihtimali artıyor. İnsanın bildiklerini kendisine uygulaması çok önemli, bu nedenle biraz da kendimin doktoru olmam da gerekiyor, ama bu zor bir şey elbette. Her şeyden önce insanın kendi kusurlarıyla yüzleşmesi meselesi kolay bir şey değil, dahası kendisini düzeltmeye çalışması daha da zor. Kusursuz insan yok elbette ve ömür yettikçe her insanda bu çabanın sürmesi gerekiyor diye düşünüyorum. Ancak şunu da belirtmek isterim, ‘İşi ehline bırakmak’ yazımda bahsettiğim gibi, elbette ki her konuda kendimizin doktoru olamayız, ve gerektiğinde uzmanına, daha iyi bilene danışmak ve yardım almak durumundayız. Ama aynı zamanda kendimizdeki problemleri ilk farkeden olma sorumluluğumuz da olduğu için mecburen herkes biraz kendisinin doktoru olmak durumunda da kalıyor. Önemli olan, nerede yardım isteyeceğini bilmesi ve gerektiğinde yardımı kabul etmesi insanın. Her konuda olduğu gibi, bunda da denge esas.

Herkese kendini tanıma ve kusurlarını düzeltme yolculuğunda başarılar ve kolaylıklar dilerim. Bunda kendimden başkalarına da ufak da olsa bir katkım olursa ne mutlu bana :)