Kendisinin Doktoru

Pek çok kişinin merak ettiği ve sorduğu, ‘İngiltere mi, Almanya mı?’ sorusunu cevaplamanıza yardımcı olabilmek için 2 yıldır Almanya’da yaşayan ve Psikiyatri uzmanlığı eğitimi almakta olan ve yakın zamanda İngiltere denklik sınavlarını geçerek İngiltere’ye gelmeyi planlayan Dr Melike Toparlak ile İngiltere’yi ve Almanya’yı yaşam tarzları ve doktorluk açısından karşılaştırmaya çalıştık. Videolara bu linklerden ulaşabilirsiniz: İngiltere ile Almanya’nın Yaşam Tarzları ve Doktorluk Açılarından Karşılaştırılması - Bölüm 1: https://youtu.be/_BWzeuExfkg Söyleşinin ilk bölümü ve ağırlıklı olarak yaşam tarzları ve kültürel farkları içeriyor, ancak doktorlukla ilgili bazı konular, örneğin denklik sınavları bu bölümde.

Yıllardır ‘İngiltere’de doktor olmak nasıl, neden İngiltere?’ şeklinde sorulara sıklıkla muhatap oluyorum. Bu cevapların uzun ve detaylı versiyonlarını, oluşturmuş olduğum ‘İngiltere’de doktorluk rehberi’nde ve bu konudaki videolarda çokça bahsettim ama, çok vakit ayıramayanlar için elimden geldiğince özetlemeye çalışacağım. Sağlık çalışanı olmak dünyanın her yerinde zor, ama zaten zor olan bu işe bir de insani olmayan çalışma saatleri ve koşulları, hasta ve yakınlarından sürekli gelen sayısız sözlü ve fiziksel şiddet, hiyerarşi ve zorbalık gibi faktörler de eklenince tadından yenmiyor :) Bu şartlar nedeniyle, tıp fakültesini bitirdiğimde, çok severek seçtiğim mesleğe hepten küsmeye çok yaklaşmıştım.

Spotify’da kendisinindoktoru isimli bi liste yaptım, içine yıllardır bıkmadan döndürüp durduğum, sevdiğim şarkıları koydum. Yani bir nevi size eskinin karışık CD’lerinden yaptım 😁 Özellikle şu ara çoğumuz daha çok evde olduğu ve ruhun en bi güzel gıdalarından olan müziğe daha bir ihtiyaç halinde olduğumuz için, belki benim sevdiklerimi başka seven de olur, bana iyi gelen başka birilerine de iyi gelir diye paylaşmak istedim. Türlerine ayırmaya fırsatım olmadı şimdilik, artık idare ediverin 🤗 İyi dinlemeler 🎶

Ünlü Marshmallow (şekerleme) deneyini duymuşsunuzdur. Bilmeyenler için özetle, ortalama 4 yaşındaki çocukların önüne bir adet marshmallow konuluyor ve odada yalnız bırakılıyor. Eğer 20 dakika yemeden beklerlerse bir tane marshmallow daha verilecekleri söyleniyor. Bekleyebilenler testi geçiyor. Ölçtüğü şey, hazzı erteleme becerisi, yani irade. Şimdi ya da kısa vadede alacağımız hazzı tercih etmek yerine, ileride alacağımız daha büyük ödül için şu andaki zorluğa sabredebiliyor muyuz, içimizdeki, istekleri bitmek bilmeyen çocuğa gerektiğinde hayır diyebiliyor muyuz, onu ölçüyor.

Hazır tüm dengeler değişmişken, şu “Birini aramadıkça artan suçluluk döngüsüne girip, ‘Artık çok geç, çok azar yiyeceğim, nasıl açıklayacağım’ diye arayamadıkça arayamama” sendromunu bi halledebilir miyiz? Bu bahaneyle birikmiş borçlara af çıksa ne güzel olur di mi? Bu fırsatı kaçırmamak, kopan bağları onarmak lazım :) Bu aralarki favori sözüm, ‘Şimdi değilse ne zaman?’ :) Zaten bu akım yavaştan başladı sanırım. Bana bu ara birkaç eski dostla yeniden bağları kurmak nasip oldu, çok da güzel oldu 💞 İlgilenenlere bu konuda naçizane birkaç taktik önermek istiyorum.

Herkesin adını sürekli duyduğu, ama bence çok az insanın okuduğu, daha da azının ders aldığı, benim favori kahramanlarımdan Küçük Prens’ten bahsedesim var. Yoksa siz hala okumadınız mı? :) Eğer ‘amaan çocuk kitabı diil miydi o’ diye erteleye erteleye okumadıysanız, zararın neresinden dönülse kardır diyerek okumanızı tavsiye ediyorum naçizane. Zira bu kitaba çocukların değil büyüklerin ihtiyacı var, çocuklar zaten biliyor bunları ☺️ Daha önce okuduysanız da bence yeniden okuyun bu aralar, şifa niyetine.